2011-10-06

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΣ - "ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ (ΠΛΑΤΩΝΟΣ)": ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΗΒΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΔΡΙΚΗ ΤΟΥ ΗΛΙΚΙΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗ ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΦΥΛΑΞ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ - ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΗΘΗ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ - ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗ





"ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ"
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΣ



ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 00004 ] [ 2009.10.09 24:00 ]





Πρέπει λοιπόν τώρα να βρομε ποιο εναι ατο πο θα φυλνε μέσα τους τη γνώμη, τι πρέπει να κάνουν ατ πο νομίζουν τι εναι φέλιμο για τν πόλι. Ατος πρέπει να τος παρακολουθομε π τν παιδικ τους λικία, βάζοντας μπρός τους πράξεις, π τς ποες εναι εκολο να λησμονήσουν τη γνώμη τους καί να πατηθον. κενον πο θα δομε τι θυμται πάντοτε τη γνώμη του καί δεν παρασύρεται εκολα, πρέπει να τν κλέγουμε για φύλακα, τος λλους χι. Πρέπει να τος βάζουμε μπροστ καί κόπους καί πόνους καί γνες, καί σ'ατ να κάνουμε τς διες παρατηρήσεις. Πρέπει κόμα να τος κάνουμε καί τό τρίτο εδος τς δοκιμασίας, την γοητεία, καί να τος παρατηρομε με προσοχή, πως προσέχουν τα πουλάρια πο τα πνε μέσα στν θόρυβο καί τν ταραχ καί κυττνε ν φοβονται. τσι καί τος νέους πρέπει να τος φέρνουμε μπρός πό τρομακτικά θεάματα καί κατόπιν να τος μεταφέρουμε σε δονς, καί τσι τος δοκιμάζουμε περισσώτερο π' τι δοκιμάζουν τό χρυσάφι στν φωτιά, ν καθένας τους φαίνεται πολ δύσκολος στο να γητευτ καί σοβαρός σε λα του. ν ναι καλός φύλαξ το αυτο το καί τς μουσικς που μάθαινε. ν παρουσιάζεται σε λα του ερυθμος κι ρμονικός, τέτοιος πο θναι σο τ δυνατόν χρησιμότερος στν αυτό του καί την Πόλι. ποιος κατα τίς δικιμασίες ατς, πο θα γίνουν καί κατ τν παιδική καί κατά τν φηβικ κα κατ τν ντρικ του λικία, ποδειχθ κέραιος, ατς πρέπει να γίν ρχων καί φύλαξ τς Πόλεως, πρέπει να τιμηθ καί ζωντανός καί πεθαμένος. ποιος δεν ναι τέτοιος πρέπει να ποῤῥιφθ.








ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΕΥΜΟΛΠΟΣ"



Τετάρτη, 7 Οκτώβριος 2009




Προσφάτως λοκλήρωσα τν νάγνωσιν το ερο διηλιακο συγγράματος τς "Πολιτείας" το ριστοκλέους κατ κόσμον "Πλάτωνος".

Κατ τν νάγνωσιν προσεπάθησα να σημειώσω τα αστηρς κλεκτότερα σημεα το ργου, λλ πό τς πρτας δη σελίδας συνδητοποίησον τι κάτι τέτοιο τον δύνατον, καθς λόκληρον τό -κ 10 βιβλίων ποτελούμενον- ργον ποτελε ν συνεχόμενον πάνθισμα διαχρονικς σοφίας, οπερ ποιότης καί πυκνότης διατηρνται σταθερα ες πίπεδον τερματικς ἄῤῥηνος γκεφαλικς πολώσεως.

ν τούτοις, κάτωθι παραθέτω τινς κ τν ληθειν πο διατυπονται ντς το συγγράμματος, κα ντχησαν, ντηχοσιν κα ντηχήσωσιν μετ' κκωφαντικο βρυχηθμο ς ε κα πανταχο που πάρχουσιν νθρώπιναι κοινωνίαι.

 


1ο ΒΙΒΛΙΟΝ


ΣΩΚΡΑΤΗΣ: μουν μαζ μ τν ποιητ Σοφοκλ ποος βρίσκεται τώρα σε βαθει γηρατει κα τν ρώτησε κάποιος "πώς τ βολεύεις Σοφοκλ μ τς φροδισιακς δονς; Μπορες κόμα να συνευρεθς (συγγίγνεσθαι) με γυνακα;" Κα πήντησεν Σοφοκλής "Εφήμει νθρωπε! Με μεγάλη μου εχαρίστησι πηλλάχθην π τν σεξουαλικ λύσσα, σν να ξέφυγα πό κανένα γριο καί λυσσασμένο φεντικό (δεσπότην γριον κα λυττντα)". [...] μα γερνά κανες βρίσκει συχία καί λευθερία πό ατ τ πολλ καί παράφρονα φεντικά.


2ο ΒΙΒΛΙΟΝ
 
[.....]


3ο ΒΙΒΛΙΟΝ

(Σωκράτης-Γλαύκων)

-Επαμε μως πς στος λόγους δεν χρειαζόμεθα θρήνους καί δυρμούς.
-χι βέβαια.
-Ποις εναι λοιπόν ο θρηνητικς ρμονίες;
- μειξολυδικ, συντονολυδικ καί κάτι λλες τέτοιες.
-Δεν πρέπει λοιπόν ατς να τς διώξουμε; Γιατ καί για γυνακες κόμα, πο μπορον νναι μαλθακές (πιεικες), εναι χρηστες, πόσο μάλλον γι νδρες.
-Καί πολύ μάλιστα.
-Στος φύλακες βέβαια δεν ταιριάζει καθόλου μέθη, μαλακία καί ργία.
-τσι.
-Ποες τν ρμονιν εναι μαλακαί καί συμποτικαί;
- ωνικ καί λυδικ που λέγονται καί "χαλαραί".
-Θα τς χρησιμοποιήσς ατς, φίλε, για πολεμικος νθρώπους;
-Καθόλου. Σο ξεφεύγει μως δωρικ κι φρυγική.
-Δεν τίς ξαίρω γ τς ρμονίες, σ μως κράτα κείνη πο μπορε να μιμηθ πρεπόντως τος φθόγγους καί τίς προσδίες πολεμικν πράξεων ντως νδρείων νθρώπων καί γενικ βιαίων ργασιν, πού καί ν ποτυγχάν, τραυματίζεται, σκοτώνεται σε λλη συμφορ πέφτ, σε λες ατς τς περιπτώσεις μένει τάραχος καί μ πομον ντιστρατεύεται στην τύχη. Κράτησε καί μια λλη ρμονία, πού να χρησιμεύει ταν νθρωπος κάν μια νέργεια ερηνική, χι βίαιη, με την θέλησί του [...]
-Με ατς τίς 2 ρμονίες που φήνεις, την βίαιη καί την θεληματική, στην οσία δέχεσαι την Δωρικ καί την Φρυγική.


-ν λοιπόν τα παραδέχεσαι ατ γι ρθά, τότε, καθς φαίνεται, δεν σο ρέσουν τ Συρακούσια φαγοπότια καί Σικελικ ποικιλία φαγητν.
-χι.
-Θα ψέγς πομένως κα ναν ντρα, πο ν θέλει να ποκτσ γερ σμα, χ φιλενάδα πό τν Κόρινθο.
-ννοεται.
-Καί τς ττικς λιχουδις πίσης.
-Κατ' νάγκη.
-Διότι λην ατν την δίαιτα κα τν διατροφ ν τν παρωμοιάζαμε με τς μελδίες καί τ σματα λων τν υθμν το Παναρμονίου, θα παρωμοιάζαμε ρθς.
-Ναί.
-Λοιπόν, κε ποικιλία φέρνει τν κολασία, δ φέρνει τν ἀῤῥώστια. πλότης τς μουσικς στν ψυχ προκαλε σωφροσύνη, στν γυμναστικ τν σωματικ γιεα.


ΓΛΑΥΚΩΝ: παραπανίσια φροντίδα για τό σμα, κτός πό τ γυμναστική, φέρνει δυσκολίες στ διευθέτησι σο σπιτιο καί στς κστρατεες καί στς μόνιμες ρχς τς πόλεως, περισσώτερο π' λα τ'λλα.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Τό σπουδαιότερον εναι τι δυσκολεύει τν ποιαδήποτε μάθησι καί σκέψι καί διανοητικ μελέτη, καί πάντοτε γεννάει τό φόβο γι γκεφαλικς διαταραχές καί ζαλάδες. Γι' ατ κατόπιν κατηγορε την φιλοσοφία, τι τα προκαλε κείνη. στε που βρίσκεται ατή, μποδίζει τελείως τν σκησι καί την δοκιμασία τς ρετς.


-Καί τν ατρικ λοιπόν δεν θα τν νομοθετήσς στν πόλι μοια με την δικαστική, στε να θεραπεύωνται ο πολτες πο εναι εφυες σε σμα καί ψυχή, καί σους δεν χουν γερό σμα να τος φήνουν να πεθαίνουν καί σοι εναι κοκοφυες καί νίατοι στν ψυχ, να τος σκοτώνουν ο διες;
-Ατ φαίνεται πως εναι τό καλλίτερο καί για ατος πο πάσχουν καί για τν πόλι.


Πρέπει λοιπόν τώρα να βρομε ποιο εναι ατο πο θα φυλνε μέσα τους τη γνώμη, τι πρέπει να κάνουν ατ πο νομίζουν τι εναι φέλιμο για τν πόλι. Ατος πρέπει να τος παρακολουθομε π τν παιδικ τους λικία, βάζοντας μπρός τους πράξεις, π τς ποες εναι εκολο να λησμονήσουν τη γνώμη τους καί να πατηθον. κενον πο θα δομε τι θυμται πάντοτε τη γνώμη του καί δεν παρασύρεται εκολα, πρέπει να τν κλέγουμε για φύλακα, τος λλους χι. Πρέπει να τος βάζουμε μπροστ καί κόπους καί πόνους καί γνες, καί σ'ατ να κάνουμε τς διες παρατηρήσεις. Πρέπει κόμα να τος κάνουμε καί τό τρίτο εδος τς δοκιμασίας, την γοητεία, καί να τος παρατηρομε με προσοχή, πως προσέχουν τα πουλάρια πο τα πνε μέσα στν θόρυβο καί τν ταραχ καί κυττνε ν φοβονται. τσι καί τος νέους πρέπει να τος φέρνουμε μπρός πό τρομακτικά θεάματα καί κατόπιν να τος μεταφέρουμε σε δονς, καί τσι τος δοκιμάζουμε περισσώτερο π' τι δοκιμάζουν τό χρυσάφι στν φωτιά, ν καθένας τους φαίνεται πολ δύσκολος στο να γητευτ καί σοβαρός σε λα του. ν ναι καλός φύλαξ το αυτο το καί τς μουσικς που μάθαινε. ν παρουσιάζεται σε λα του ερυθμος κι ρμονικός, τέτοιος πο θναι σο τ δυνατόν χρησιμότερος στν αυτό του καί την Πόλι. ποιος κατα τίς δικιμασίες ατς, πο θα γίνουν καί κατ τν παιδική καί κατά τν φηβικ κα κατ τν ντρικ του λικία, ποδειχθ κέραιος, ατς πρέπει να γίν ρχων καί φύλαξ τς Πόλεως, πρέπει να τιμηθ καί ζωντανός καί πεθαμένος. ποιος δεν ναι τέτοιος πρέπει να ποῤῥιφθ.


4ο ΒΙΒΛΙΟΝ

Δεν θα πομε λοιπν τίποτα τ παράλογο ν πομε τι ατ τα 2 εναι 2 διαφορετικά, τ να με τ ποο σκέπτεται ψυχ τ νομάζουμε λογιστικό, τ λλο με το ποο ψυχ πεινάει, διψάει, γαπάει κα φαίνεται κατώτερη π τς λλες πιθυμίες, το νομάζουμε λόγιστο κα πιθυμητικό, σύντροφο μ τ χόρτασμα κα τς δονές. κενο πο ναφέρεται στ θυμό, κα με ατ θυμώνουμε, θα πομε πως εναι κάτι τρίτο, με ποιό πό τ' λλα 2 εναι συγγενικό; [...] τσι ποδεικνύεται τι ργ πολεμάει καμμι φορ τς πιθυμίες, γιατ εναι κάτι το διαφορετικό π' ατές. Τ δεύτερο μέρος τς ψυχς (θυμικό), ξεχωρίζει το καλλίτερο π' το χειρότερο καί μαλώνει τ πιθυμητικό, τό παράλογο.


5ο ΒΙΒΛΙΟΝ

-γ διακρίνω χωριστ σους επες προ λίγου τι γαπον τ θεάματα κα τν τέχνη καί καταγίνωνται μ' ατά, καί χωριστ πάλι σους επαμε πρίν, καί που μόνον ατος θα τος λεγε κανείς σωστ φιλοσόφους.
-Τί ννοες;
-Ατο πο γαπον ν'κον κα να βλέπουν δέχονται μ' εχαρίστησι καί τίς ραες φωνς καί τά χρώματα καί τα σχήματα καί λα σα γίνωνται π' ατά. λλ τν φύσι το ραου καθεαυτή, δεν μπορε διάνοιά τους να τν δ καί να τν δεχτ μ εχαρίστησι.
-ντως.
-σοι μως ναι κανο να φτάσουν μέχρι τ ραο καί να το βλέπουν ατό καθεαυτό, δεν εναι σπάνιοι;
-Κα πολύ.
-κενος λοιπόν που γνωρίζει τα ραα πράγματα, λλ δεν ξέρει οτε ατ καθεαυτό το ραο, οτε μπορε να κολουθήσ κενον που θα τόν δηγήσ στ γνσι του, τί νομίζεις, τι ζ ξυπνητός κοιμισμένος; Πρόσεξε μάλιστα τό ξς: να νειρεύεται κανείς, ετε ξύπνιος ετε κοιμισμένος, δεν σημαίνει τι παίρνει τν εκόνα κάποιου πράγματος χι σαν μοίωμα ατο, λλ σαν ατό τό διο πργμα; [...] Δεν θα λέγαμε λοιπόν τι σκέψι κείνου που γνωρίζει εναι γνσι κα πιστήμη, ν κείνου που φαντάζεται εναι δοξασία κα τέχνη (μίμησι);
-Πάνυ μν ον.
[...]
- πιστήμη λοιπόν, χει σχέσι μ' κενο που πάρχει, στε να γνωρίσ το πς εναι ατ πο πάρχει;
-Ναί.
-Θα πομε μως τι δοξασία φαντάζεται (παραστάσεις);
-Ναί.
[...]
-σοι παρατηρον τό κάθε πργμα καθ' αυτ κα πάντα μετάβλητο, δεν θα πομε τι χουν γι' ατ γνσι κα χι δοξασία;
-Κατ' νάγκη.
-Θα πομε λοιπόν τι ατο παραδέχονται κενα για τα ποα σχύει γνσι, ν κενοι ατ για τα ποα σχύει δοξασία;
-Ναί.
-Μήπως τώρα θα κάνουμε λάθος νομάζοντάς τους ατος μλλον φιλο-δόξους παρ φιλοσόφους; κα ν τος λέμε τσι ατο θα θυμώσουν μήπως πολ ναντίον μας;
-ν θέλουν να μ' κούσουν, χι. Γιατ δεν εναι δίκαιο να θυμών κανες μ τν λήθεια.
-Καί σοι παραδέχωνται τν οσία κάθε παρκτο, ατος πρέπει να τος νομάζουμε φιλοσόφους κα χι φιλοδόξους;
-Δίχως λλο.


6ο ΒΙΒΛΙΟΝ

-φο φιλσοφοι εναι σοι μπορον ν πλησιζουν τ παντοτειν μετβλητο, κι σοι δν τ κνουν αυτ λλ περιπλαννται μσα σ πολλ κα μεταβλητ δν εναι φιλσοφοι, ποιο π’ ατος θα πρπ ν ναι ο ρχοντες τς Πλεως;
-ποιοι π’ τος δυ θ φανον ξιοι ν φυλξουν τος Νμους κα τς Συνθειες τς Πλεως, ατος πρπει ν διορζουμε Φλακες. νας τυφλς νας ξυδερκς πρπει ν φυλάῃ ποιοδποτε πργμα;
-λου φαειντερον.
Νομζεις μως τι διαφρουν π τος τυφλος σοι δν χουν πραγματικ γνσι τς οσας κθε πργματος κα δν χουν στν ψυχ τους καννα καθαρ πρτυπο κα δν μπορον πως ο ζωγρφοι, παρατηρντας τ ληθστατο κα ναφερμενοι πντα σ’ατ κα βλποντς το σο μπορον προσεκτικτερα, ττε μνο ν νομοθετον γι τ δ ραα κα δκαια κα καλ, φσον πρχ νγκη ν νομοθετον, κα ν φυλνε κα ν διατηρον τ νομοθετημνα;
-Μ τν Δα, δν πρχει μεγλη διαφορ. […]
-ς δεχθομε λοιπν γι τος φιλοσφους, τι γαπον πντα τ γνσι, πο θ τος ποκαλπτει τν οσα κενη, πο εναι παντοτειν κα δν λλζει π τν γνεσι κα τν φθορ.
-ς τ δεχθομε.
-λλ κα πο πιδικουν τ γνσι λης τς οσας κα δν ποῤῥίπτουν θεληματικ οτε μικρ οτε μεγλο μρος π’ ατ, οτε πολτιμο οτε μικρς ξας, πως λγαμε τοτο πρωττερα γι τος φιλδοξους κα τος ρωτικος.
Τ λς σωστ.
Μπως τρα ατο πιπλον πρπει ν ναι προικισμνοι μ τν λθεια κα ν μν παραδχωνται μ κανναν τρπο θεληματικ τ ψεδος, λλ ν τ μισον κα ν’ γαπον τν λθεια;
-Κα πς;
-Εναι δυνατν διος νθρωπος νναι κα φιλσοφος κα φλος το ψεδους;
-Οδαμς.
- πραγματικς λοιπν φλος τς μαθσεως, πρπει μσως π νος ν πιθυμ, σο πι πολ μπορ, λη τν λθεια.
-λωσδιλου.
-ταν μως ο πιθυμες νς νθρπου κλνουν περβολικ πρς να ρισμνο πργμα, ξρουμε ββαια τι στ λλα, ατς εναι λιγτερο ρμητικς, γιατ τ εμα διευθνεται μνον πρς τ κε.
Ββαια.
-ταν λοιπν ο πιθυμες νς νθρπου κλνουν πρς τ μθησι κα τ παρμοι της, θ πιδικουν τν δον τς ψυχς ατς καθ’ αυτς κα θ’ ποφεγουν τς σωματικς δονς, φσον δν εναι προσποιητς λλ ληθινς φιλσοφος. νας ττοιος νθρωπος εναι ββαια σφρων κα δν γαπει καθλου τ χρματα. Γιατ ο λγοι, πο κνουν ποιονδποτε λλον ν πιδικ μ πολλ ξοδα τα πλοτη, δν χουν καμμα δναμι γι’ ατν.

-Σπανως συμβανει στε, λες ο διτητες το χαρακτρος πο ρσαμε προηγουμνως τι πρπει νχουν ο ρχοντες, ν παρουσιζωνται νωμνες στ ατ πρσωπο. ς π τ πλεστον εναι μοιρασμνες σ διφορα τομα.
Τ ννοες μ’ατ;
-Ξρεις τι, σοι χουν εχρεια στ μθησι κα μνμη καλ κα ντληψι ξαιρετικ κα γργορη κα λα τ λλα παρμοια μ ατ προτερματα, δν συμβανει συνθως ν χουν μαζ μ ατ κα νεανικ κα μεγαλεπβολη δινοια κα νναι ττοιοι πο ν θλουν ν ζον μι ζω τακτοποιημνη, συχη κα σταθερ, λλ ο ττοιου εδους νθρωποι παρασρονται π τν ζωηρτητ τους που κι ν τχ κα χνουν λην τους τν σοῤῥοπα.
-λθεια λες.
-ξ λλου πλι ατο ο σταθερο κα δυσκολομετβλητοι χαρακτρες, πν ες τος ποους μπορε κανες ν στηριχθ μ μεγλη μπιστοσνη, κα ν καιρ πολμου μνουν συγκνητοι μπροστ στος φβους λλ κα μπροστ στ μθησι πλι τ διο κνουν, δσκολα συγκινονται κα δσκολα μαθανουν, σ νναι ποναρκωμνοι, κα ταν παραστ νγκη ν κτελσουν μι σοβαρ ργασα, κυριεονται π τν πιθυμα ν κοιμηθον κα π χασμουρητ.
-τσι συμβανει.
-μες μως επαμε τι πρπει ν μετχ κα στς δο ατς διτητες καλ κα συμμετρικ, λλοιτικα δν πρπει οτε τν τελειοττη κπαδευσι ν το παρσχωμε οτε ξωμα οτε ξουσα.
Σωστ.
Δεν νομζεις τι ατ τ εδος τν νθρπων θ ναι σπνιο;
-Ββαια.
Πρπει λοιπν ν τος δοκιμσωμε αστηρ μ τος κπους κα τος φβους κα τς δονς πο λγαμε, κα πιπλον ν τος γυμνζωμε σ πολλ μαθματα γι ν δομε ν τ πνεμα τους ναι δυνατ ν βαστξ τ μγιστα μαθματα θ δειλισ, πως κριβς δειλιζουν σοι ποσρωνται π τος γνες.


7ο ΒΙΒΛΙΟΝ

-Πρπει ν ναζητσωμεν χι μνον εγενες κατ τ θος κα βλοσσυρος (νδροπρεπες), λλ πρπει ατο ν χουν φυσικ προτερματα κατλληλα γι τν κπαδευσι πο επαμε.
Ποι ξεχωρζεις σν ττοια;
το πρπει ν χουν ταχυττη ντληψι γι τ μαθματα κα εκολα στ μθησι, γιατ πολ περισστερο δειλιζουν ο ψυχς στ δσκολα μαθματα παρ στ γυμνσια: Γιατ κπος γι τ μαθματα νκει μνο σ’ ατς, εναι καθαυτ δικς τους, κα δν τν συμμερζονται μ τ σμα.
-λθεια!
-Πρπει κμα ν ναζητσουμε νθρωπο μ καλ μνμη, μ θλησι κατανκητη κα μ γπη σ κθε ργασα. λλοιτικα κατ ποιν τρπο νομζεις τι θ θελσ κανες ν πομν τος σωματικος κπους κα συγχρνως ν ποπερατν τσο βαρει μθησι κα μελτη;
-Καννα, ν δν ναι πραγματικς κα καθ’ λα εφυς.


8ο ΒΙΒΛΙΟΝ

-ς πρς τ φβο μως πο θχ ν νεβσ στν ξουσα τος σοφος, πειδ δν χει ποκτσει κμα ποκλειστικ δικος της ττοιους ξεκθαρους κα πολτως φωσιωμνους χαρακτρες, λλ νμικτους, ς πρς τ τι θ δεχν τν προτμησ της στος περισστερο ρμητικος κα μονομερες, σ’ατος δηλαδ πο εναι φτιαγμνοι γι τν πλεμο μλλον παρ γι τν ερνη κα κτιμον πολ τς πολεμικς πτες κα τ στρατηγματα, ς πρς τ τι θ σχολται πντοτε μ τν πλεμο, τ περισστερα π λα ατ δν θ τχ δικ της χαρακτηριστικ;
-Να.
-Ο ττοιοι λοιπν θ δεχνουν μεγλη πληστα γι χρματα, πως γνεται στς λιγαρχες, κα θ λατρεουν μ γριο πθος στ κρυφ τ χρυσ κα τν ργυρο, πειδ θχουν ποθκες κα δικ τους θησαυροφυλκια, που βζοντς τα θ μπορον ν τ κρψουν, θχουν κμα μ περιφργματα πομονωμνα τ σπτια τους, σ νναι ξεχωριστς φωλης, μσα στς ποες θ δαπανον πρα πολλ ξοδεοντς τα γι χρι γυναικν κα ποιων λλων θλουν.
-Πολ σωστ.
-Θ ναι λοιπν κα φιλργυροι γι τ δικ τους χρματα, πειδ τ λατρεουν κα τποκτον μ σκοτειν τρπο, τ ξνα μως θ τ ξοδεουν λογριαστα γι ν κανοποιον τς πιθυμες τους κα κρυφ θχουν τς δονικς τους πολασεις, προσπαθντας ν διαφγουν τ νμο, πως τ παιδ τν πατρα γιατ χουν κπαιδευθ χι μ τν πειθ λλ μ τν βα, ξ ατας το τι χουν παραμελσει τν ληθιν Μοσα, τ Μοσα τς διαλεκτικς κα τς φιλοσοφας κα χουν κτιμσει περβολικ τ γυμναστικ σ σγκρισι μ τ μουσικ.
-Ατ Πολιτεα πο περιγρφεις πραγματικς εναι ττοια μεξι το καλο κα το κακο.
-Βεβαως εναι νακατεμνη. να δ μοναδικ εναι καταφανστατο μσα σ’ ατ, φιλαρχα κα φιλοδοξα, πο προκαλεται π τν πικρτησι το θυμοειδος στοιχεου.

-Ο ρχοντες σ’ ατν τν κατστασι μσα στν πλι δηγον τος ρχομνους. ς πρς τν αυτ τους κα τος δικος τους, δν κνουν τος νους τρυφηλος κα φυγπονους κα σκενα τ γυμνσματα πο ναφρονται στ σμα κα σ κενα πο ναφρονται στν ψυχ, λλ κα νκανους ν ντισταθον στς δονς κα τς λπες κα δρανες;
-Βεβαως.
-Τν αυτ τους πλι δν τν συνηθζουν ν παραμελ όλα τ λλα κτς π τ χρηματισμ κα ν μ φροντζ γι τν ρετ περισστερο π σο φροντζουν ο φτωχο;
-Μλιστα.
-Μ ττοιες λοιπν προϋποθσεις, ταν ο ρχοντες κα ο πκοοι τχ κα βρεθον πολ κοντ νας στν λλο, ετε σ δοιπορες ετε σ τποτε λλες συναναστροφς ετε σ θεωρες σ κστρατεες, ταξιδεοντας μαζ σ θαλασσιν ταξδι, σντροφοι στν πεζικ στρατ κα στν δια τν ρα το κοινο κινδνου, γνωρζονται καλ μεταξ τους κα στς ττοιες στιγμς ο φτωχο δν φανονται καθλου ξιοι τς περιφρονσεως τν πλουσων, λλ πολλς φορς νας φτωχς ξεραγκιανς, λιοκαμμνος, παρατεταγμνος μ σντροφο μχης ναν πλοσιο, πο χει νατραφ στ σκι κα δν μαρισε π τν λιο κα χει πολλ λλτρια κρατα πν του (παχυσαρκα), ταν τν δ ν λαχανιζ κα ν τχ χαμνα, ρ γε νομζεις πς ατς φτωχς δν θ σχηματσ τ γνμη, τι ο ττοιοι γνονται πλοσιοι νεκα τς δικς του δειλας, κα τι ταν ο φτωχο συναντηθον διαιτρως, δν θ μεταδν νας στν λλο τ σνθημα «ατ εναι τ’ φεντικ μας; Δν ξζουν τποτε.»;
-γ τολχιστον ξρω καλ πς τσι κνουν.


9ο ΒΙΒΛΙΟΝ

-Ο πιθυμες το κατωτρου μρους τς ψυχς, πο ξεσηκνονται κατ τν πνο, ταν τ λλο μρος τς ψυχς κοιμται, δηλαδ κενο πο εναι λογικ κα μερο κα διευθνει τ πρτο, ττε τ κτηνδες κα τ γριο μρος, φο χορτσ π φαγητ μθη, ναπηδει κα διχνοντας τν πνο προσπαθε ν ξεφγ κα ν χορτσ τς συνηθισμνες ρξεις του. Ξρεις τι σ’ ατν τν κατστασι τολμ ν τ κν λα, γιατ εναι λεθερο κα δσμευτο π κθε ντροπ κα φρνησι. Γιατ δν δυσκολεεται καθλου ν πιχειρσ ν συνουσιασθ μ τ μητρα του, κα μ ποιονδποτε λλον νθρωπο θε θηρο, ν μολνεται μ κθε μιαρ φνο, κα ν μν τραβ χρι π καννα εδος φαγητο. Μ ναν λγο δν φνει καμμι ναισθησα κα διαντροπι πο ν μν τν κν.
-Πρα πο ληθιν εναι ατ πο λς.
-ταν μως νας χ κανονσει τ ζω του σμφωνα μ τν γιειν κα τ σωφροσνη, ταν πάῃ γι πνο, φο ξυπνσ τ λογικ μρος τς ψυχς του κα τ φιλοδωρσ μ ραα λγια κα σκψεις, φο διος φτσ σ βαθει ατοσυγκντρωσι, ταν πιβλλ στ πιθυμητικ μρος, χωρς ν το στερσ τ ναγκαα, λλ κα χωρς ν τ παραχορτσ, ν κοιμηθ συχα κα ν μν ταρζ μ τς χαρς του τς λπες του τ ριστο μρος τς ψυχς του, λλ ν τ φν μνο του κα καθαρ ν ξετζ κα ν λαχταρ ν μθ ,τι δν ξρει π τ παρελθντα, π τ παρντα, π τ μλλοντα, κμα, ταν πάῃ γι πνο φο καθησυχσ τ θυμοειδς μρος τς ψυχς του, κα χι ργισμνος ναντον οουδποτε κα μ ταραγμνη τν καρδι, λλ ναπαεται μνον φο καθησυχσ τ δο μρη τς ψυχς του κα κινητοποισ τ τρτο, πο σ’ατ νυπρχει φρνησι, ταν λοιπν τ κν ατ προσεγγζει παρα πολ τν λθεια κα κθε λλο παρ παρνομες φαντασες το παρουσιζονται στ νειρ του.

Σ λη τους τ ζω λοιπν ζον, χωρς νναι πραγματικο φλοι μ κανναν, λλ πντοτε θ δυναστεουν λλους ατο θναι δολοι λλου. τυραννικς χαρακτρας ποτ του δν θ νοισ τ χαρ τς λευθερας κα τς ληθινς φιλας. Κκιστος νθρωπος νομζω, εναι κενος πο στ ξπνιο του εναι πως εναι τ κτηνδες μρος τς ψυχς του στ νειρ του. Κα ττοιος γνεται κενος πο, τυραννικτατος κ φσεως, θ γν μονρχης, κα σο περισστερον καιρ ζσ στν τυραννικ ξουσα, τσο περισστερο θ γνεται ττοιος.

-σοι δν ξρουν τ εναι φρνησι κα ρετ, λλ παντοτειν εναι παραδεδομνοι στς εωχες κα τ παρμοια, φρονται συνεχς πρς τ κτ, κα τ πολ-πολ ξαναφτνουν στ μεσοδιστημα, κα σ’ λη τους τ ζω πλαννται νμεσα στ δυ ατ σημεα. Δν μπρεσαν ποτ ν περσουν π τ σνορο, οτε στρεψαν ποτ τ βλμμα τους πρς τ πραγματικν πν, οτε κα τν αυτ τους τν νψωσαν ποτ πρς τκε, οτε πληρθησαν (γμισαν) π τ ντως ν, οτε δοκμασαν σταθερ κα καθαρ δον, λλ σν κτνη, μ τ μτια πντοτε πρς τ κτ, κα καμπουριασμνοι στ γ κα στ τραπζια βσκουν κτηνωδς χεοντες χορτανοντας τν κοιλι τους κα τς σαρκικς τους πιθυμες, κα, φιλονεικντας μεταξ τους ποις νχ περισστερες π’ ατς τς δονς, λακτζει κα κερατζει νας τν λλον, κα στ τλος, π τν πληστα τους, λληλοσκοτνονται μ τ σιδερνια τους κρατα κα τας κλωτσις, πειδ δν καταβλλουν καμμι προσπθεια ν γεμσουν μ οσιαστικ περιεχμενο τ μρος κενο το αυτο τους, πο εναι πραγματικ ν (πρχον) κα μνο ξιο ν γεμσ μ τν πραγματικτητα.
-Στν ντλεια, σν χρησμοδτης περιγρφεις τ ζω το πλθους.
-Κατ’ νγκη λοιπν δ δοκιμζουν ατο δονς νακατωμνες μ λπες, πο εναι πλ εδωλα κα σκιαγραφματα τς πραγματικς δονς, κα παρνουν τ ζωηρτητ τους μνο π τ τι τοποθετεται μα πλϊ στν λλη, στε κθε μι τους ν φανεται δυνατ κα ν νβουν λυσσασμνους ρωτες πρς τν αυτ τους μσα στν ψυχ τν φρνων κα ν γνωνται φορμ διαμχης, πει δν εναι γνωστ λθεια;

Γι ν διευθνεται λοιπν κα ττοιος νθρωπος π τ διο στοιχεο πο διευθνεται κα ριστος, δν θ παραδεχθομε τι εναι νγκη νναι δολος κενου το ρστου, πο σν κυβερντη χει μσα του τ θεϊκ στοιχεο; Χωρς ββαια νχουμε τ γνμη πς πρπει ατ ποταγ ν γνεται πρς βλβη το δολου, πως Θρασμαχος νμιζε γι τος ρχομνους, λλ γιατ εναι καλλτερο στν καθνα ν κυβερνται π τ θεο κα τ φρνιμο, κα μλιστα ν τχ ατ καθαυτ δικ του μσα του, λλοιτικα ν τν κυβερνον π’ξ […]


10ο ΒΙΒΛΙΟΝ

-Κα πραγματικ χω π’ ψιν μου πολλος κα λλους λγους γι τν Πολιτεα μας κα βγζω τ συμπρασμα, τι ργανναμε τν πλι μας καλλτερα π κθε λλον, κα τ λγω ατ πρ πντων μα θυμηθ σα επαμε γι τν ποησι.
-Ποι;
-Τ ν μ δεχθομε μ κανναν τρπο τ μιμητικ της μρος. Γιατ, νομζω, τρα πο ξεχωρσαμε τ διφορα εδη τς ψυχς, φανεται καθαρτερα πς περισστερο π κθε λλο πρπει ν τ ποῤῥίψωμεν.
-Πς τ ννοες ατ;
- μμησι εναι λπρα στ δινοια τν κροατν πο δν χουν σν ντιφρμακο τν κριβ γνσι το τ εναι ατ.
-Κατ ποιν τρπο σκεπτμενος φτνεις σ’ ατ τ συμπρασμα;
-Πρπει ν σο τ π, ν κα μ μποδζει ν τ π μι φιλα κα σεβασμς πρς τν μηρο, πο μ κατχουν π μικρ παιδ. Γιατ φανεται τι κενος γινε πρτος δσκαλος κα ρχηγς λων ατν τν καλν τραγικν ποιητν. Δν πρπει μως ν προτιμται νθρωπος μπροστ στν λθεια κα γι’ ατ πρπει ν τ π ατ πο ννο.
-Βεβαιτατα
[…]
Ν παραδεχθομε λοιπν, κνοντας ρχ π τν μηρο, τι λοι ο ποιητα εναι πλο μιμητα τν Εδλων τς ρετς κα τν λλων πραγμτων πο τος πασχολον, λλ τν λθεια δν τν γγζουν καθλου, κα εναι πως ζωγρφος, πο χωρς ν ξρ τποτε γι τν τχνη το σκυτοτμου, θ κατασκευσ ναν πο ν φανεται πς εναι σκυτοτμος.

-Τ δια ντικεμενα φανονται κα καμπυλγραμμα κα εθγραμμα, ταν τ βλπουμε μσα στ νερ ξ π’ ατ, φανονται κμα κα μ προεξοχς κα μ βαθουλματα, ξ ατας τας πτης πο παθανει ρασι ς πρς τ χρματα, κα εναι φανερ πς ατ φθαλμαπτη φρνει μσα στν ψυχ μας ταραχ. Ατ λοιπν τ φυσικ μας τλεια χρησιμοποιε σκιαγραφα, κα τσο ατ σο κα θαυματοποιΐα κα ο λλες παρμοιες τχνες, δν φνουν καμμι μαγεα πο ν μν τν ξασκσουν ες βρος μας.
-λθεια.
-Τ μτρημα μως κα ρθμησι κα τ ζγισμα δν μς φνηκαν ο πολυτιμτεροι βοηθο πναντι ατς τς πλνης, στε ν μν πικρατε μσα μας κενο πο φανεται μεγαλτερο μικρτερο περισστερο βαρτερο λλ κενο πο λογαριζει κα μετρει κα ζυγζει;
-Βεβαιτατα.
-Ατ μως θναι δουλει το λογιστικο μρους τς ψυχς μας.
-κριβς ατο.
-Στ λογιστικ μως ατ πολλς φορς, φο μετρσ κα σημεισ τι μερικ πργματα εναι μεγαλτερα μικρτερα π λλα σα μεταξ τους, φανονται τ δια πργματα τν δια στιγμ κα ντθετα μεταξ τους. […] Τ μρος κενο τς ψυχς μας, πο σχηματζει γνμη χωρς ν λαμβν π΄ ψιν του τ μτρα, δν μπορε νναι τ διο μ κενο πο κρνει σμφωνα μ τ μτρα;
-Δν μπορε ββαια.
-λλ τ μρος τς ψυχς πο πιστεει στ λογαριασμ κα στ μτρο θναι τ καλλτερο.
-σφαλς.
-στε τ ντθετ του θναι κποιο π τα ταπειντερα μρη τς ψυχς μας.
-Κατ’ νγκην.
-πειδ λοιπν θελα ν συμφωνσουμε κριβς σ’ ατ, λεγα πρωττερα τι ζωγραφικ κα γενικ μιμητικ δημιουργε τ ργο της τσι, στε νναι πολ μακρυ π τν λθεια, συναναστρφεται δ μ κενο τ μρος τς ψυχς μας πο εναι μακρυ π τ φρνησι κα γνεται συντρφισσα κα φλη του, κα π’ ατν τν συνεργασα δν προρχεται τποτα τ σωστ κα τ ληθιν.
-Πολ σωστ ατ.
-στε μιμητικ πο εναι φαλη συνενοται μ φαλο κα γενν φαλα.
-τσι.
-Κα μνο μιμητικ πο πευθνεται στν ρασι εναι ττοια, κα κενη πο πευθνεται στν κο κα πο μες τν νομζουμε ποησι;
-Φυσικ κα κενη ττοια θναι.
-ς μ βγλωμε μως συμπερσματα στηριγμνοι μνο στν ναλογα της πρς τ ζωγραφικ, λλ ς ρθουμε στ μρος κενο τς διανοας, μ τ ποο μιμητικ τς ποισεως βρσκεται σ διατερες φιλικς σχσεις, κα ς δομε ν ατ ναι φαλο σπουδαο.
-Πρπει ν γν ατ.

-στε κενο πο δηγε στν ντδρασι δν εναι ρθς λγος κα νμος; κα κενο πο τραβ στ λπη δν εναι τ πθος;
-λθεια.
-ταν μως μσα στν νθρωπο παρουσιζωνται δο ντθετες φορς τατοχρνως ς πρς τ διο ζτημα, ττε λμε πς ναγκαστικ πρχουν μσα του κα δο χωριστς δυνμεις.
-Πς θ επομε χι;
- μα δναμι λοιπν δν εναι πρθυμη ν πακούῃ στ νμο σ ,τιδποτε ατς ρζει;
-Πς;
-Λει, νομζω, νμος τι τ καλλτερο πργμα πο χουμε ν κνουμε στς συμφορς μας, εναι ν μνουμε σο μπορομε περισστερο τραχοι, κα ν μν γανακτομε […]

Κι τσι πι μ τ δκο μας δν θ τν δεχθομε στν πλι μας πο πρκειται ν κυβερνται μ καλος νμους, φο διεγερει κα νατρφει ατ τ μρος τς ψυχς (τ καττερο), κα, δνοντς του μεγλη δναμι, καταστρφει τ λογιστικ μρος, κριβς πως σ μι πλι, μα κανες, δνοντας δναμι στος κακος, τος παραδνει τν πλι κα καταστρφει τος φρονιμτερους. Τ διο θ πομε κα γι τν μιμητικ ποιητ, τι φυτεει στν ψυχ το κθε πολτη μι κακ πολιτεα, γιατ ποχωρε στς παιτσεις το νοτου μρους τς ψυχς κα δν μπορε ν ξεχωρζ οτε τ μεγαλτερα οτε τ μικρτερα, λλ τ δια κριβς πργματα λλοτε τ νομζει μεγλα κ λλοτε μικρ, κι κμα γιατ εδωλοποιε εδωλα πο βρσκονται σ φνταστα μακρυν πστασι π τν λθεια.


-πικρατε κλουθη κατστασι: Ο πιτδειοι κα ο δικοι νεργον πως κα ο δρομες έκενοι πο εκολα τρχουν κατ τν κκνησι, χι μως κα κατ τν πιστροφ τους (στ γνισμα «δαυλος»). Στν ρχ πηδον μ μεγλη ρμητικτητα, στ τλος μως γνονται γελοοι κα μ τ’ ατι κατεβασμνα ως τος μους, φεγουν π’τ στβο στεφνωτοι. Ο πραγματικο μως θλητα το δρμου φθανουν ς τ τλος κα παρνουν τ βραβεα κα στεφαννονται. τσι δν γνεται συνθως κα ς πρς τος δικαους; Στ τλος κθε πρξεως κα συναναστροφς τς ζως τους δν κτιμνται π τος νθρπους κα δν παρνουν τ βραβεα τους;
-Ββαια.
-Ο δκαιοι, μα προχωρσουν στν λικα, μσα στν πλι τους θ προυν ξιματα ν θλουν, θ προυν γυνακες π’ ,που θλουν κα παντρεουν τ κορτσια τους μ κενους πο θλουν, κα γενικ σα λεγες σ γι τος δκους, γ τρα τ λω γι τος δικαους. Γι τος δκους ξ λλου θ π τι ο περισστερο τους, κα ν κμη στ νεανικ τους λικα κατορθσουν ν κρυφτον πς εναι ττοιοι, πινονται στ τλος το δρμου κα γελοιοποιονται, κα μα γερσουν γνονται λεεινο, τος περιφρονον κα ο ξνοι κα ο ντπιοι, μαστιγνονται δημοσως κα φστανται στρεβλσεις κα γκαματα.